آموزش فني و حرفه اي يعني مرتبط كردن آموزش با دنياي كار براي بهبود وضعيت اشتغال جوانان و كاهش ميزان بي كاري كه در اين ميان مرتبط ساختن هرچه بيشتر آموزش با نيازهاي اقتصادي ضروري است چرا كه عدم وجود ارتباط بين مباحث آموزشي و نيازهاي اقتصادي و بازار كار باعث بروز و مشكل عمده شده است از آن جا كه يكي از عوامل عمده رشد و توسعه اقتصادي و اجتماعي هر جامعه، تربيت نيروي انساني كارامد مي باشد و سازمان آموزش فني و حرف هاي نيز يكي از مؤسسات تربيت كننده نيروي انساني متخصص است، چنان چه نظام آموزشهاي فني و حرفه اي، هنرجويان دوره ديده اي داشته باشد كه جايگاه روشن و مشخصي در بازار كار و نظام اشتغال نداشته باشند، بخش عمده اي از سرمايه گذاري هاي شخصي و دولتي به بازدهي مطلوب منجر نمي شود و به نوعي به اتلاف سرمايه تبديل ميگردد.
اين آموزشها راه ميان بري در مسير تربيت نيروي انساني نیزبه شمار مي روند، چرا كه از يك سو با توجه به بهره مندي اين آموزشها از مباني علمي و استفاده از روشهاي پذيرفته شده آموزشهاي كالسيك راه خود را از يادگيري بر مبناي تجربه عملي صرف جدا كرده وازاين طريق راه درازمدت و غير علمي اين نوع فراگيري را كوتاه نموده و اين توانايي را در آموزش ديده فراهم مي کنند تا بتواند خود را در مقابل تغييرات تكنولوژيكي به آساني هماهنگ نمايد. از سوي ديگر اين آموزشها با توام نمودن آموزش هاي نظري و عملي اين امكان را براي آموزش ديده فراهم مي نمايند كه همسويي بيشتري با نيازهاي بازار كار داشته و از اين طريق امكان بيشتري براي جذب آنها در فعاليتهاي اقتصادي- اجتماعي فراهم گردد.
